تفاوت ارز دیجیتال و رمز ارز در چیست؟
ارز دیجیتال و رمز ارز (ارز رمزنگاری شده) دو اصطلاح متفاوت هستند و به اشتباه به جای هم به کار گرفته می‌شوند.
بر اساس گزارش منتشر شده از سوی بانک مرکزی اروپا در سال ۲۰۱۵، ارز مجازی یک نماینده دیجیتالی از ارزش است که توسط بانک مرکزی، مؤسسه اعتباری یا مؤسسه پول الکترونیکی صادر نشده است و همچنین در برخی شرایط، می‌تواند به عنوان جایگزینی برای پول استفاده می‌شود. به طور خلاصه، ارز دیجیتال نام دیگری برای پولی است که برای پرداخت کالاهای خاص یا خدمات خاص اینترنتی استفاده می‌شوند.
به زبان ساده همان‌طور که از نامش مشخص است، پول دیجیتال کاملاً دیجیتالی است و در دنیای واقعی معادل فیزیکی ندارد. این پول به همان شیوه پول فیزیکی یا ارز فیات عمل می‌کند و می‌توانید ارز دیجیتال را با ارز دیگری دریافت، انتقال و یا مبادله کنید. در واقع بر اساس نظر بسیاری از کارشناسان، پولی که به منظور خریدهای اینترنتی نیز پرداخت می کنید در اصل نوعی ارز دیجیتال است اما خب در کشور ما ایران منظور از ارز دیجیتال در واقع همان رمزارزها هستند.
بسیاری بر این باورند که با حرکت جامعه به سوی ارزهای دیجیتالی، مرزهای بین کشورها به مرور کم رنگ و کم رنگ‌تر می‌شوند و اظهار می‌دارند که پول فیزیکی که به صورت آنلاین، برای بانکداری و خرده فروشی و غیره استفاده می‌شود باید جزء ارز دیجیتال طبقه‌بندی شوند.
اگرچه رمزارزها یا کریپتوکارنسی جزء یکی از انواع مختلف ارزهای دیجیتالی هستند، اما تفاوت‌های اساسی بین این دو وجود دارد.
تمرکز یا عدم تمرکز
ارزهای دیجیتال اغلب متمرکز هستند، به این معنی که معاملات درون شبکه در یک مکان متمرکز مانند بانک تنظیم می‌شود اما رمز ارزها اغلب غیرمتمرکز بوده و معاملات درون شبکه توسط خود کاربران کنترل و اداره می‌شود.
شفاف بودن
ارزهای دیجیتال شفاف نیستند! شفاف نبودن ارزهای دیجیتالی به این معنا است که در ارزهای دیجیتالی نمی‌توانید تمامی تراکنش‌های یک کیف پول را مشاهده کنید. به عبارتی این اطلاعات کاملاً محرمانه هستند؛ اما رمز ارزها شفاف هستند، هر کسی می‌تواند همه معاملات انجام شده و دریافت شده توسط هر کاربر را ببینند، زیرا که همه تراکنش‌ها در یک زنجیره عمومی، یعنی بلاکچین قرار می‌گیرند.
هر رمز ارزی یک ارز دیجیتال است اما هر ارز دیجیتالی یک رمز ارز نیست. در واقع برخی از انواع ارزهای دیجیتال وجود دارند که رمزنگاری نشده اند پس یک رمز ارز نیستند.
کنترل یا عدم کنترل
ارزهای دیجیتال دارای مرجع مرکزی هستند که تمامی مشکلات و تهدیدها از طرف آنها رفع می‌شود. به عنوان مثال، این مرجع مرکزی می‌تواند معاملات را به درخواست کاربر یا مقامات مسدود یا لغو کند. در مقابل، رمزارزها فاقد مراجع مرکزی بوده و توسط انجمن‌های مربوطه تنظیم و کنترل می‌شوند.
قانون گذاری
اکثر کشورها چارچوب قانونی خاصی پیرامون ارزهای دیجیتال دارند و این قوانین منحصر به خود آن کشور و با دیگری متفاوت است. برای رمز ارزها چنین قوانینی وجود ندارد و در بیشتر کشورها وضعیت رسمی آنها تاکنون اعلام نشده است.
با این حال، دنیا برای رمز ارزها در حال تغییر است و شرکت‌های زیادی درصدد تغییر این روند و وضع قوانین برای رمز ارزها هستند. هدف این شرکت‌ها پیشرفت و بهبود وضعیت رمز ارزها بوده و با تلاش‌های فراوان قصد دارند به نهادهای نظارتی و دولتها کمک کنند تا به درک بهتری از ماهیت فناوری رمزنگاری و بلاکچینها برای ایجاد مقررات پایدار و گسترده، برسند و پیشرفت گسترده‌ای برای این صنعت حاصل کنند.
رمز ارز یا کریپتوکارنسی چیست؟
در پاسخ به پرسش رمز ارز چیست باید گفت که به زبان ساده رمز ارز نوعی از ارزهای دیجیتالی است که به افراد این امکان را می‌دهد که پول خود را در یک فضای دیجیتالی انتقال دهند. رمزارزها در نوعی از ارزهای دیجیتال هستند که رمزنگاری شده و توسط هیچ نهاد مستقلی قابل کنترل نیست.
در مقابل رمز ارز، سیستم‌هایی مانند پی پال (PayPal) وجود دارد که امکان پرداخت و انتقال پول را از طریق ابزارهای مختلف مانند ایمیل برای کاربران خود فراهم کرده است. حالا این سؤال به وجود می‌آید که پی پال یا هر سیستم مشابه دیگری که شما از آن استفاده می‌کنید، چه تفاوتی با رمز ارز دارد؟
این دو در ظاهر مشابه به هم بوده و کارهای مشابهی نیز انجام می‌دهند، از پرداخت و خرید اینترنتی گرفته تا هر کار دیگری که از طریق اینترنت می‌توانید آن را پرداخت کنید جزو کاربردهای هر دو به شمار می‌رود اما با نگاهی جزئی‌تر خواهید فهمید که رمز ارز خیلی متفاوت‌تر است.
در ایران دو اصطلاح ارز دیجیتال و رمز ارز به یک معنی به کار برده می شود. استفاده از ارز دیجیتال به جای رمز ارز در ایران رایج است. در ادامه مقاله هم منظور از ارز دیجیتال در واقع همان رمز ارزها است.
تاریخچه پیدایش رمز ارز ها
بعد از پاسخ به پرسش (رمز ارز) چیست، بد نیست کمی به تاریخچه پیدایش آنها بپردازیم. رمز ارزها از لحظه آغاز تا به امروز فراز و نشیب‌های زیادی داشته‌اند. در اینفوگرافی زیر سیر تکاملی ارزهای دیجیتال از جمله بیت کوین و چگونگی سلطه آنها بر بازار به تصویر کشیده شده است.
چرا به آن رمز ارز گفته می‌شود؟
اصطلاح رمز ارز، تلفیقی از دو کلمه رمزنگاری (Crypto) و ارز (Currency) است. تلفیق این دو کلمه به این دلیل است که در رمز ارزها برای اطمینان از انجام معاملات بین کاربران و محفوظ نگه داشتن ارزها از تکنیک‌های رمزنگاری استفاده شده است.
کلید عمومی رمز ارز چیست؟
کلید عمومی رمز ارز، به زبان ساده کاربردی مشابه شماره حساب بانکی دارد که می‌توانید آن را در اختیار کاربران دیگر قرار دهید و با استفاده از این آدرس می‌توانند به حساب شما رمز ارز واریز کنند.
هنگامی که کاربر بخواهد معامله خود را برای اولین بار با رمز ارز آغاز کند، دو کلید خصوصی و عمومی در اختیار او قرار می‌گیرد. کلید خصوصی مانند همان رمز دوم کارت بانکی است با این تفاوت که خیلی طولانی‌تر است و حدس زدن آن برای افراد دیگر غیر ممکن است، به همین دلیل کلید خصوصی امنیت بسیار بالایی برای حساب کاربر فراهم می‌کند.
به هر حال، همان‌طور که از نامش پیداست، کلید خصوصی شما باید مخفی بماند و به هیچ وجه آن را در اختیار شخص دیگری قرار ندهید. از طریق این کلید می‌توانید یک کلید عمومی تولید کنید، خوشبختانه برای دیگر کاربران، تهیه کلید خصوصی شما از طریق کلید عمومی غیر ممکن است و با خیال راحت می‌توان آن را به هرکسی تحویل داد.
همچنین می‌توانید با امضای داده‌ها با کلید خصوصی خود، امضاهای دیجیتالی ایجاد کنید. امضای دیجیتالی مانند همان امضای سند در دنیای واقعی است با این تفاوت که هرکسی با مقایسه آن با کلید عمومی منطبق، با اطمینان می‌تواند معتبر بودن امضا را تشخیص دهد. به این ترتیب با امضای دیجیتال، کاربر نیازی به نشان دادن کلید خصوصی خود نداشته و همچنان می‌تواند مالکیت خود را روی آن ثابت کند.
در رمزارزها، فقط در صورت دریافت کلید خصوصی مربوطه می‌توانید بودجه خود را خرج کنید. هنگام انجام معامله، به شبکه اعلام می‌کنید که می‌خواهید ارز خود را منتقل کنید. این خواسته شما در یک پیام (به عنوان مثال، معامله) اعلام می‌شود، که امضا شده و به بلاکچین رمز ارز اضافه می‌شود.
همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم، برای ایجاد امضای دیجیتالی به کلید خصوصی خود نیاز دارید و از آنجا که هر کاربری می‌تواند بلاکچین را ببیند، می‌تواند با بررسی امضا اعتبار معامله شما را بررسی کند.
مخترع ارز دیجیتال (رمز ارز) کیست؟
طی سال‌های گذشته تلاش‌های زیادی در زمینه طرح‌های ارزهای دیجیتال انجام شده است. اولین ارز رمزنگاری شده، بیت کوین بود که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد. بیت کوین توسط شخصی یا گروهی از افراد با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) ایجاد شده است که هویت واقعی آنها تا به امروز، ناشناخته مانده است.
بعد از معرفی بیت کوین تعداد زیادی رمز ارزهای جدید ایجاد شدند، هدف برخی از این رمز ارزها رقابت با بیت کوین و هدف برخی نیز ارائه خدماتی بود که بیت کوین قادر به ارائه آنها نبود. امروزه، بلاکچینها خدماتی فراتر از ارسال و دریافت ارز را در اختیار کاربران خود قرار داده‌اند. بسیاری از آنها برنامه‌های غیرمتمرکز را با استفاده از قراردادهای هوشمند اجرا می‌کنند، اتریوم (Ethereum) مشهورترین مثال برای چنین بلاک‌چینی است.
مهمترین مزایای رمز ارز چیست؟
مهمترین دلایل فراگیر شدن رمز ارزها، مزیت‌های منحصربه‌فردی است که در اختیار استفاده‌کنندگان قرار می‌دهند؛ البته در کنار مزیت‌های مطرح‌شده، این نوع ارز خطراتی نیز در بردارد که باعث شده دولتها در قبال آن مواضع متناقضی بگیرند.
ازجمله این خطرات می‌توان به خطر پول‌شویی، استفاده در عملیات تروریستی، حباب‌های سفته بازانه و فرارهای مالیاتی اشاره کرد که همه این‌ها به دلیل ماهیت رمزنگاری‌شده این ارزها است.
پول مجازی غیرمتمرکز، به معنای انتشار و کنترل پول فارغ از کنترل و مدیریت نهاد ناظر مرکزی بوده و تمام فرآیندهای آن ازجمله انتشار و تأیید تراکنش‌ها به‌جای اینکه توسط نهاد مرکزی انجام گیرد از طریق تمامی افراد با سازوکار علوم ریاضی و معادلات پیچیده ریاضی انجام می‌شود.
مزایای فراوان فناوری برای بلاک چین و بزرگ‌ترین محصول آن رمز ارزها را می‌توان آزادی در پرداخت و دسترسی بین‌المللی، هزینه عملیاتی پایین، سرعت‌بالا در انتقالات بین‌المللی و فرامرزی و عدم وابستگی به سیاستهای دولتها دانست.
استفاده از رمز ارز در شرایط تحریمی ایران به دلیل غیرقابل‌شناسایی بودن فرستنده و گیرنده در این سیستم، ناتوانی دولتها در مصادره و بلوکه کردن ارز رمزها، امکان رهگیری و شفافیت و قراردادهای هوشمند نیز از سایر مزایای این فناوری هستند.
چه تفاوتی بین رمز ارز و توکن وجود دارد؟
در نگاه اول رمز ارزها و توکن‌ها یکسان به نظر می‌رسند. هر دو در صرافی‌ها معامله می‌شوند و می‌توانند بین آدرس‌های بلاکچین ارسال شوند.
رمز ارزها به عنوان پول عمل می‌کنند، چه برای ارسال یا دریافت و ذخیره ارز یا هر دو. هر واحد از نظر عملکردی قابل قیاس است، به این معنی که یک سکه به اندازه یک سکه دیگر ارزش دارد.
بیت کوین و سایر رمز ارزهای اولیه در ابتدا به عنوان ارز طراحی شدند، اما بعداً بلاکچینها ظهور کردند که به دنبال عملکردهای بیشتری بودند. به عنوان مثال، اتریوم علاوه بر فراهم کردن قابلیت ارز، به توسعه دهندگان این امکان را می‌دهد تا قراردادهای هوشمند (کد) را در شبکه توزیع شده اجرا کنند و برای انواع برنامه‌های غیرمتمرکز توکن ایجاد کنند.
از توکن‌ها می‌توان مانند رمز ارزها استفاده کرد، با این تفاوت که توکن‌ها انعطاف‌پذیرتر هستند. می‌توانید میلیون‌ها توکن یکسان یا چند مورد خاص با ویژگی‌های منحصر به فرد را ایجاد کنید. آنها همچنین می‌توانند کارکردهای مختلفی، از دریافت قبض‌های دیجیتالی سهام یک شرکت گرفته تا امتیاز وفاداری، داشته باشند.
در یک پروتکل دارای قابلیت قرارداد هوشمند، ارز پایه (که برای پرداخت هزینه معاملات یا برنامه‌ها استفاده می‌شود) از رمزهای آن جدا است. به عنوان مثال ارز اختصاصی اتریوم، اتر (ether) نام دارد و باید از آن برای ایجاد و انتقال توکن در شبکه اتریوم استفاده شود، این توکن‌ها طبق استانداردهایی مانند ERC-20 یا ERC-721 اجرا می‌شوند.
کیف پول ارز دیجیتال چیست؟
به زبان ساده، کیف پول ارز دیجیتال (رمز ارز)، ابزار یا برنامه‌ای است که کلیدهای خصوصی خود را در آن نگه می‌دارید. کیف پول رمزارز چند گونه مختلف دارد، می‌تواند یک دستگاه یا سخت‌افزار باشد یا برنامه‌ای که روی کامپیوتر یا تلفن همراه خود نصب می‌کنید یا حتی یک تکه کاغذ باشد.
کیف پول رابطی است که بیشتر کاربران برای تعامل با یک شبکه رمز ارز به آن احتیاج دارند. کیف پول‌های مختلف دارای کاربرد و عملکردهای متنوعی هستند، به طور مثال کیف پول‌های کاغذی قابلیت امضا کردن معاملات یا نمایش قیمت‌ها به صورت ارز فیات را ندارند.
برای سهولت انجام معاملات، کیف پول‌های نرم‌افزاری (به عنوان مثال کیف پول رمزینکس) برای پرداخت‌های روزمره بهترین گزینه محسوب می‌شوند. برای امنیت بیشتر، کیف پول‌های سخت افزاری برای دور نگه داشتن کلیدهای خصوصی شما از چشم هکرها و کلاهبرداران، واقعاً بی‌نظیر هستند. اغلب کاربران رمز ارز، برای محکم کاری بیشتر تمایل دارند، پول خود را در هر دو نوع کیف پول نگه دارند.
